அஹிம்சை - அச்சமற்ற நிலை

வன்முறை என்பது பயத்தின் வெளிப்பாடு. இந்த பயம் சுயபாதுகாப்பில் இருந்து  குற்றமாக உருமாற்றப்படுகிறது . உண்மையில், குற்றம் கூட தற்காப்புக்கான மற்றொரு வடிவம். பயம் தற்காப்புடன் மட்டும் நின்றுவிட்டால், இறுதியில் அது கோழைத்தனத்திற்கு வழிவகுக்கிறது. அதே பயம் தாக்குதலாக மாறும்போது துணிச்சலாகத் தெரிகிறது. ஆனால் அது கோழைத்தனம் அல்லது துணிச்சல் என்று அழைக்கப்பட்டாலும், பயம் இரண்டிலும் உள்ளது.

வாளைப் பயன்படுத்துபவர்களும், தங்களை மறைத்து வைத்திருப்பவர்களும் பயத்தால் தூண்டப்படுகிறார்கள். பயப்படுபவர் ஒருபோதும் அகிம்சைவாதியாக இருக்க முடியாது; அகிம்சையின் அடிப்படை அச்சமற்றது. மகாவீரரும் புத்தரும் அச்சமற்ற தன்மையை அஹிம்சைக்கு அவசியமான முன்நிபந்தனையாகக் கருதினர்.

மனிதனின் முழு நினைவுகளும் பயத்தால் சூழப்பட்டிருப்பதை நம்மால் உணர முடியும் . பயத்தின் வெளிப்பாட்டு வடிவம் எதுவாக இருந்தாலும், அடிப்படையில் அது மரணம் குறித்தது. இது எல்லா தருணங்களிலும் நெருங்கி வருகிறது. இது எந்த நேரத்திலும் எந்த திசையிலிருந்தும் வரலாம்.

தெரியாதது பயத்தைத் தருகிறது; அதன் மீது நமக்கு எந்த கட்டுப்பாடும் இல்லை. இந்த உதவியற்ற தன்மை நம் அகங்காரத்தை அழிக்கிறது.  எனவே, மரணம் நம் வாழ்வின் முடிவாகத் தோன்றுகிறது.

நான் என்பது என்ன? உடல் மற்றும் மனம் ஆகிய  இரண்டின் ஒருங்கிணைப்பு. இரண்டையும் ஒன்றிணைப்பதன் விளைவாக ஏற்படும் அகங்காரம். ஆனால் மரணத்தின் தீப்பிழம்புகள் அவற்றை சாம்பலாக மாற்றுகின்றன.

மறுபுறம், எதுவும் இல்லை என்று தெரிகிறது. வன்முறையிலிருந்து விடுபட ஒருவர் பயத்திலிருந்து விடுபட வேண்டும்; பயத்திலிருந்து விடுபட, ஒருவர் மரணத்திலிருந்து விடுபட வேண்டும்; மரணத்திலிருந்து விடுபட, ஒருவர் தன்னை அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.